باید به دنبال برجام داخلی باشیم

تاریخ: شنبه 09 تير 1397 تعداد مشاهده :‌ 1899

امروز نیازمند برجام داخلی هستیم/ نباید به نحوی عمل کنیم که رسانه های بیگانه حرف مردم ما را بازگو کنند

گفتگوی مهندس میرزایی با اعتماد در مورد اعتراضات و مشکلات پیش رو

در هفته گذشته شاهد اعتراضاتی در بازار بودیم. آیا شما در کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور اقدامی در مورد رسیدگی به این اعتراض ها داشتید؟ باتوجه به اینکه ورود به این مسائل جزو وظایف اصلی کمیسیون شما ست، آیا برنامه ای برای تشکیل جلسه با نمایندگان معترضان به منظور استماع مطالبات شان دارید؟

در جلسه روز سه شنبه هفته گذشته به طور مفصل درباره این اعتراض ها و به طور کلی ناآرامی های اخیر بحث کردیم و به این نتیجه رسیدیم که با دعوت از وزرای کشور و اطلاعات و همچنین مسوولان ارشد نیروی انتظامی و مسوولان امنیتی موضوع را از ابعاد مختلف بررسی کنیم. علاوه بر این، موضوع در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی هم در دست بررسی است و قرار است درنهایت دو کمیسیون با یکدیگر به جمع بندی مشترک برسند تا بتوانیم براساس تجزیه و تحلیلی که دو کمیسیون انجام می دهند، ببینیم چه راهکارهای پیش روی ما قرار دارد.

با این همه، پیگیری مساله به اینجا ختم نمی شود و بخشی از آن، به تصمیمات کلان کشور مربوط است که رهبری مسوولیت رسیدگی به این موضوع را به سران سه قوه سپرده اند. در این شرایط کاری که از عهده مجلس و کمیسیون های تخصصی برمی آید این است که برای آقای لاریجانی، رییس قوه مقننه، به اصطلاح خوراک و دستورکار تهیه کند تا رییس مجلس در جلسه سران قوا بتواند با دست پر موضوع را دنبال کند. در دولت نیز همین وضع حاکم خواهد بود و به این اعتبار، وزرا و کمیته های تخصصی دولت ازجمله کمیته اقتصادی نیز باید محورها و موضوعاتی که باید ازسوی دولت پیگیری شود را در اختیار رییس جمهور قرار دهد تا آقای روحانی بتواند با نگاهی کارشناسی مسائل را دنبال کند. همچنین قوه قضاییه نیز باید معضلات و مشکلات را از حیث قضایی مدنظر قرار دهد و درمجموع وقتی این سه قوه به جمع بندی مشترک رسیدند، باید برای اجرایی کردن این اقدامات وارد عمل شوند. نکته مهم دیگر این است که باید نتیجه این تصمیمات به طور شفاف، دقیق و به موقع به اطلاع مردم برسد. درنتیجه لازم است فردی را به عنوان سخنگوی جلسات و تصمیمات سران سه قوه انتخاب کنند که شاید بهترین گزینه آقای جهانگیری باشد و این طور که پیداست این مسوولیت به ایشان واگذار شده است. در شرایط فعلی به واقع نقش این سخنگو، نقشی حیاتی است و باید مرحله به مرحله با مردم حرف بزند و افکار عمومی را در جریان امور قرار دهد و علاوه بر تشریح تصمیمات سه قوه، میزان تغییرات را نیز به اطلاع مردم برساند.

آقای جهانگیری پیش از آغاز جلسه غیرعلنی روز یکشنبه هفته قبل، تاکید کرد که تاکنون مسائل را به طور شفاف به اطلاع مردم، مجلس و حتی دولت نرسانده ایم و لازم است این شفافیت ایجاد شود. کما اینکه در همان جلسه غیرعلنی مسائلی را به اطلاع نمایندگان رساند که گویا در بخشی از این جلسه، از احتمال سهمیه بندی بنزین و کوپنی شدن کالاهای اساسی و اتخاذ سیاست هایی مشابه آنچه در دهه 60 شاهد بودیم، صحبت شده بود. آیا جامعه مصرفی امروز این شرایط را می پذیرد؟

ببینید، من معتقدم اصلا نیازی به این مسائل نیست. گیر کشور خودمان هستیم. مشکل ما اروپا و امریکا و فشار خارجی نیست که حالا بخواهیم به سمت سهمیه بندی و توزیع کالای کوپنی برویم تا بتوانیم این فشار را کنترل کنیم. ما گیر داخلی داریم. وقتی نمی خواهیم خودمان را بپذیریم، این مشکلات هم ناگزیر است. وقتی ما هنوز پس از نزدیک به یک دهه نمی خواهیم راجع به محصوران، خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی فکر کنیم، وقتی نمی خواهیم درمورد بازداشت شدگان مدت اخیر، ازجمله دراویش زن بیندیشیم، هنگامی که حاضر نیستیم به عواقب دستگیری و برخورد با دانشجویان و صدور احکام سنگین برای این جوانان فکر کنیم، وقتی هنوز به دنبال برخورد قهرآمیز و امنیتی با اندیشه و تفکر هستیم، وضعیت مان همین خواهد بود. این مسائل اصل گرفت و گیر کار ما است. اگر با این مسائل برخوردی عاقلانه و مدبرانه داشته باشیم، قطعا عقلای قوم وسط میدان می آیند و برای برون رفت از این بحران ها راهکار موثر ارایه می دهند.

آیا در شرایط فعلی عزمی برای تغییر به سمت شرایط مطلوبی که ترسیم کردید، وجود دارد؟

متاسفانه خیر! متاسفانه ما هیچ نشانه ای برای تغییر نمی بینیم و صرفا همه مشکلات را آن سوی مرزها و ناشی از عداوت دشمنان می دانیم، در نتیجه فکر می کنیم باید به سمت کوپنی شدن و سهمیه بندی برویم. درحالی که ما به هیچ عنوان نیازی به این سیاست های اقتصادی نداریم. بحث کوپن و سهمیه بندی مربوط به زمانی است که هیچ راهکاری داخل کشور نباشد. ما شاهدیم که با خارجی ها جنگ راه می اندازیم و بعد فکر می کنیم راه حل مشکلات، کنار آمدن با آن دشمنان خارجی است اما حاضر نیستیم با خودی ها، داخلی ها و هموطنان خودمان کنار بیاییم. وقتی به راحتی می توانیم با منتقدان داخلی به تفاهم برسیم، چرا چنین نمی کنیم. آن هم در شرایطی که اگر با منتقدان داخلی کنار بیاییم، ترامپ ناچار مقابل مان زانو می زند و همه دشمنان خارجی خلع سلاح می شوند. ما نباید به نحوی عمل کنیم که رادیوها و تلویزیون های بیگانه حرف مردم ما را بازگو کنند.

اتفاقا رییس جمهوری نیز در دیدار با اهالی رسانه این مساله را مطرح کرد. به واقع چرا چنین است؟

به این خاطر که مسوولان حاضر نیستند با مردم به طور شفاف و دوستانه صحبت کنند. این وظیفه دولت و مسوولان امنیتی کشور است. شورای عالی امنیت ملی و دیگر نهادهای امنیتی که این مسوولیت را برعهده دارید، بیایید درمورد این مسائل اصلی که منجر به تلطیف فضای سیاسی- اجتماعی کشور می شود، با مردم دوستانه صحبت کنید. این یک واقعیت کتمان ناپذیر است که همواره توده های مردمی پیرو مراجع هستند. مرجع سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... متاسفانه ما این مراجع فکری را از بین برده، در تنگنا قرار داده و پایه های شان را سست کرده ایم. درحالی که اگر این مراجع را تقویت کنیم، بسیاری از مشکلات مان مرتفع خواهد شد.

این مسائل طی دو دهه اخیر همواره ازجانب جریان اصلاحات، یا حداقل طیف مترقی و دموکراسی خواه این جریان تکرار شده و در تمام این سال ها نیز جریان رقیب علنی و غیرعلنی با این رویکرد مخالفت کرده است. با روی کار آمدن حسن روحانی با حمایت جریان اصلاحات انتظار می رفت که این نگرش تقویت شود اما نه تنها چنین نشد، بلکه اخیرا شاهد بودیم آقای روحانی با اتخاذ مواضع مشابه جریان محافظه کار، تاکیدکرد که در سال 88، انتقادات طیفی از داخل کشور، منجر به وخامت اوضاع ما در عرصه جهانی شد و امروز نیز شاهد تکرار این مساله ایم.

آقای روحانی باید اولا با مردم و درثانی با همین اقشار و گروه هایی همچون فعالان سیاسی، زنان، دانشجویان، فعالان مدنی و صنفی مختلف گفت وگو کند. آقای علی لاریجانی نیز این وظیفه را برعهده دارد و مهم تر آنکه این وظیفه صرفا برعهده نمایندگان مجلس نیست. تمام کسانی که می توانستند نماینده مجلس باشند اما به هر دلیل موفق نشدند، امروز حرف های بسیاری دارند. قوه قضاییه تا کی می خواهد به این رویه ادامه دهد؟ ما باید هرچه سریع تر صدای منتقدان را بشنویم و بدانیم که اگر بیش از این تعلل کنیم، شاید دیگر نتوانیم جبران کنیم و ممکن است 3 ماه دیگر بنشینیم و بگوییم کاش 3 ماه قبل فلان کار را انجام می دادیم. چراکه یکی از فاکتورهای مهم تحولات اجتماعی و فکری این است که نمی توان با برخوردهای سلبی مانع از پیشرفت آن شد. این تحولات قابل جلوگیری و توقف نیستند و روز به روز نیز گسترش یافته و پیشرفت می کنند و ما نیز هر روز بیشتر از قبل، از این تحولات عقب می مانیم.

بگذارید کمی واقع بین باشیم و فعلا به سمت طرح مطالبه اصلاحات اساسی و کلان نرویم. هم اکنون نزدیک به 6 سال است که همه فعالان سیاسی، رسانه ها، نمایندگان مجلس و حتی شهروندان حامی دولت و رییس جمهور خودشان را به آب و آتش می زنند که رییس جمهور حداقل یک وزیر را تغییر دهد اما این اتفاق نمی افتد و رییس جمهور در پذیرش این تغییرات سماجت می کند. علت چیست؟

دولت باید متوجه شود که این خطرات وجود دارد.

یعنی هنوز متوجه نشده است؟

بعید می دانم اگر انسان عاقل متوجه شود که درحال غرق شدن است، برای نجات خود اقدام نکند یا فکر کند که غرق شدن به نفعش است. شاید هم به این خاطر است که دولت فکر می کند 2 سال بیشتر به پایان کارش نمانده و به همین نحو پیش برویم تا دولت بعدی روی کار بیاید.

آقای موسویان عضو پیشین تیم مذاکرات هسته ای که از نزدیکان روحانی است، اخیرا پیشنهاد استعفای دولت را مطرح و تاکید کرد که این 2 سال، زمان زیادی است و درصورت بی توجهی، ممکن است عواقب سختی همراه داشته باشد. آیا واقعا می توان در 2 سال آینده با این وضع کنار آمد؟

خیر! فکر می کنم آقای روحانی بسیار زودتر از اینها تصمیمات لازم را اتخاذ می کند.

پیشنهاد مشخص شما برای برون رفت از این اوضاع چیست؟

شرایط امروز ما بسیار دشوار است و اگر به دنبال چاره اندیشی نباشیم، دشوارتر هم خواهد شد اما می توانیم با رویکرد حل مشکلات با نگاه به داخل از پس این مشکلات بربیاییم. ما باید به دنبال برجام داخلی باشیم، نه برجام خارجی. البته روحانی پس از به ثمر رساندن برجام، صحبت هایی در این مورد مطرح کرد. نکته مهم در این خصوص آن است که روحانی به تنهایی قادر به تحقق برجام داخلی نیست؛ بلکه آقای لاریجانی هم باید پای کار بیاید. آقای آملی لاریجانی هم باید کمک کند، شمخانی و دیگر مسوولان اطلاعاتی و امنیتی نیز باید همکاری کنند تا مشکلات داخلی حل شود.

آیا عزمی برای تحقق برجام داخلی می بینید؟

همین که جلسات سران قوا آغاز شده و رهبری نیز دستوراتی در این خصوص داده اند، باید امیدوار باشیم که در آینده به این سمت پیش برویم.

آیا این اقدامات می تواند التهابات اخیر جامعه ازجمله اعتراضات بازاریان را نیز آرام کند. اصلا ماجرای این اعتراضات چه بود؟

بنا بر بررسی هایی که داشتیم حداقل بخشی از این التهابات در بازار، هدایت شده بود. حداقل آن گروه حدودا 100 نفره که در روز نخست به بازار رفت و بازاریان را تهدید کرد که مغازه ها را ببندند، از طریقی هدایت شده بودند.

شاید این گفته باورناپذیر باشد اما درهمان روزنخست، برخی از بازاریان، ازجمله در بازار طلافروش ها این مساله را تایید کردند. سوال این است که این افراد از کجا هدایت شده بودند؟

این افراد باید در همان روز توسط ماموران امنیتی و انتظامی بازداشت می شدند اما متاسفانه نیروی انتظامی کمی دیر وارد عمل شد و دستگاه های اطلاعاتی هم آنچنان که باید پیش از وقوع حادثه، در جریان نبودند. بنابراین مسوولان امنیتی و اطلاعاتی باید در این مورد پاسخگو باشند. اگر قرار به برگزاری یک تجمع مسالمت آمیز و قانونی بوده، قاعدتا باید یک حزب، صنف، گروه یا دسته پیشاپیش درخواست مجوز می کرد و مکان تجمع را مشخص می کرد و هنگامی که این اتفاق نیفتاده، اعتراض غیرقانونی و هرج و مرج بوده و قاعدتا در جایی ساماندهی شده است. ممکن است 15 نفر در جایی به تصمیمی برسند و یک تجمع یا تظاهرات را ساماندهی کنند که به راحتی می توان از وقوع این اتفاقات جلوگیری کرد.

درجریان ناآرامی های دی ماه 96 نیز شاهد این مساله بودیم و باوجود آنکه برخی مسببان اولیه شناسایی شدند اما برخوردی صورت نگرفت. علت چیست؟ آیا این افراد از ناحیه افراد قدرتمند حمایت می شوند؟

بعید می دانم که افراد قدرتمند در حکومت به دنبال این باشند که بخواهند از جریانات این چنینی حمایت کنند. به نظر می رسد جریان های خارج کشور، پشت پرده این اقدامات باشند.

آیا هنوز افرادی که پشت پرده اعتراضات بازار بودند، شناسایی نشده اند؟

بنابر اطلاعی که دارم، گویا تعدادی از این افراد را دستگیر کرده اند. ما نیز در مجلس موضوع را پیگیری خواهیم کرد و در جلسه یکشنبه جاری موضوع را در کمیسیون شوراها دنبال می کنیم.

مطالب مرتبط

مطلبی یافت نشد.

نمایش خبر

باید به دنبال برجام داخلی باشیم

مطالب مرتبط